Shunyam
Tijdens een reis door India zag Edith van Steveninck het woord ‘shunyam’ op een winkel staan. De betekenis hiervan is ‘een puur, leeg wezen dat open staat om vol te stromen met creatieve energie.’ Vandaar haar kunstenaarsnaam Shunyam; zij is een kunstenaar die vol in het leven staat, de dingen om zich heen positief benadert en helder en recht door zee de wereld benadert en vastlegt in haar kunst.
De manier waarop zij schildert heeft veel te maken met hoe zij zichzelf heeft ontwikkeld en nog steeds in ontwikkeling is. Voorheen werkte zij met een Willink-achtige precisie. Het moest altijd beter, strevend naar perfectie. Maar 'De Grote Onvrede' bleef hameren met de vraag “Ben ik nu mijn geld aan het verdienen of ben ik aan het doen wat ik voel?” De negatieve kritiek die zij kreeg na deze rigoureuze stijlverandering maakte snel plaats voor enthousiasme. “Je moet niet voor mijn schilderijen staan en denken waarom heeft dat ene schaap wel een oog en het andere niet, en waarom is de lucht roze etc., dat kritische stuk moet je achter je laten en de schilderijen ervaren zoals ze zijn.” Haar schilderijen zijn verre van oppervlakkig, want om tot die ogenschijnlijke oppervlakkigheid te komen heeft zij alles moeten afleren, wat zij zichzelf had aangeleerd. “De essentie van mijn leven is bewustwording. Zoeken naar jezelf en voorbij je zelf. Met mijn schilderijen heb ik de essentie gevonden. Die ongecompliceerde overvloed, al die kleuren in de regenboog, die dansende varkens en koeien, dat ben ik, zo voel ik mij. Ik voel mij als een modern engeltje uit de film van Peter Pan die met haar stafje rondloopt en licht rondslingert in de vorm van vrolijke en humoristische schilderijen.”