Marina Rupert
Door de jaren heen zijn de schilderijen van Marina Rupert (1953) steeds eenvoudiger geworden qua onderwerp. Zij gaan over de werkelijkheid zoals zij die direct ervaart. De tijd gaat voorbij.
De intensiteit waarmee zij de realiteit bekijkt, zorgt ervoor dat dit ‘verglijden van de tijd’ in haar werk leidend aanwezig is. Elk onderwerp is goed genoeg. Het gaat er om dat op het doek, met de verf en met de kleur de intensiteit zichtbaar en voelbaar is. De uitdaging is iedere keer weer, hóe het proces van voorbijgaan te laten zien. Naast het schilderen beoefent Rupert ook de grafische technieken. In haar prenten staat de zoektocht (wéér het proces) centraal om de associaties bij beelden uit de werkelijkheid over elkaar heen te drukken om uiteindelijk werk te maken dat die gelaagdheid verbeeldt. Zelf verwoordt zij dit als volgt: “Het eerste beeld kan bijvoorbeeld water zijn en dan bomen. Het water is beweeglijk, de boom staat vast met wortels. Maar dan blijkt mijn boom te zweven in de ene prent en juist in de andere het karakter van water aan te nemen of weer ergens anders de vorm van een zuil. In mijn schilderijen is deze gelaagdheid meer inherent aan het schilderen zelf: laag over laag. Ook hier schemert er iets van vorige beelden door het uiteindelijke beeld, zoals je bij de zee steeds iets van de vorige vloedlijn waarneemt.”
Marina Rupert woont en werkt in Heiloo.