Marieke Bolhuis
In het werk van fotograaf Marieke Bolhuis herken je ogenblikkelijk haar veelzijdigheid. Een foto is niet louter de weergave van een herkenbaar deel van de werkelijkheid, maar bezit de allure van wat we een installatie zouden noemen als het een losstaande compositie was in een museumzaal. Voor haarzelf zijn de foto’s ‘voorstellen voor installaties’, het daadwerkelijk uitvoeren daarvan is daarbij niet meer nodig. Het gaat erom een denkproces in gang te zetten. Van groot belang is het formaat dat zij gebruikt. Zij “wil dat je als toeschouwer het gevoel krijgt dat je er ‘in’ kan; dat je de ruimte kunt ervaren.” Bijna lichamelijk tastbaar is daarbij het geestelijk meedenken door de toeschouwer.
De driedimensionale beeld-werken die ze maakt, dienen vaak als props in haar foto’s en komen vaak in verschillende hoedanigheden weer terug. Maar soms worden het ook zelfstandige werken zoals haar dreigende en tegelijk verleidelijke glazen vulkanen. “Als lava snel afkoelt kan er vulkanisch glas ontstaan. Het is voor mij vanzelfsprekend om mijn foto’s te combineren met objecten van materiaal dat in de aarde voorkomt.”
Als Bolhuis een foto maakt, weet zij nog niet zeker of dat beeld dan inderdaad zo sterk is dat zij het kan gebruiken. Dat moet eerst nog verder bezinken. “Ik bewerk mijn foto’s bijna altijd. Een foto, zo direct van de camera, dat komt bij mij bijna niet voor. Je maakt altijd toch lichte kleurcorrecties. Vroeger deed je dat in de donkere kamer, nu is dat dan gewoon op de computer.” Kunst is altijd een interpretatie, dus bewerking van de realiteit.
Marieke Bolhuis woont en werkt in Amsterdam.