Peter Bastiaanssen

Bastiaanssen (Breda, 1957) volgt zijn opleiding aan de Academie St. Joost in Breda. Voor Bastiaanssen is de wereld “een tranendal, daar zijn we het allemaal over eens en dat hoeven we dus ook niet meer van de daken te schreeuwen. Maar om de kommer en kwel helemaal te negeren lijkt me ook niet echt heilzaam. In mijn wereldbeeld zijn mensen niet per se slecht, ik zie ons meer als sukkelaars, tussen wal en schip gevallen, niet echt dier maar zeker geen goden.” De mens weet niet waar hij vandaan komt en niet waar hij naartoe gaat. Om toch greep te krijgen op zijn bestaan gebruikt hij zijn fantasie. De mens verzint verhalen bij wijze van zingeving; daar is godsdienst en cultuur op gebaseerd.
Kunstenaars zijn bij uitstek geschikt om de waarheid te liegen. Bastiaanssen speelt vervolgens met deze leugenachtige zekerheden. De vrolijke interieurtjes zitten als het ware met leugentjes aan elkaar geschilderd. De schaduwen en het perspectief kloppen nooit. De meubels zijn niet echt gebruiksvriendelijk, en al het leven is ontworteld; de hond, van oorsprong wolf, is zo gecultiveerd, dat hij slechts kan wachten op de mens (die in de schilderijen nooit komt opdagen) zodat hij z'n koekje mag ontvangen. De goudvis in zijn veel te kleine aquarium, zijn kleine veilige wereldje zonder enig avontuur. Bloemen zijn altijd ontworteld en wachten een langzame dood. Tenslotte staat het eeuwige kopje koffie weer koud te worden. De mens (gast?) laat immer op zich wachten.
“En toch zijn de schilderijen vrolijk en optimistisch... hoe kan dat toch? Voor mij is het een bewijs dat de leugens werken.”
Peter Bastiaanssen woont en werkt in Rotterdam.

Te leen of te koop

Momenteel niet beschikbaar werk